Titel & 'goals'

Valt het jullie ook op???
ik heb eindelijk de 'titel-functie' (of hoe dat dan ook heet) ingesteld, dus voortaan posts mét een titel!


Mijn plan was deze zondag middag te wijden aan m'n viool.

(Sla dit stuk over als je geen zin hebt lange verhalen te lezen, de conclusie staat ergens cursief onderaan)
Toen ik 5 was, zag ik op een bruiloft een meisje viool spelen. Ik was verkocht. We hadden verhuisplannen, dus in de nieuwe woonplaats zou ik mijn eerste vioollessen krijgen- yeaah!!
'k Had er echt veel plezier in, en m'n lerares (volgens mij heette ze Clara) zag op de één of andere manier talent, en dacht dat ik een conservatoriumklant zou zijn. Ik zag het al helemaal voor me, en begon te dromen van mijn toekomst als violiste. Toen ze me vertelde dat ik dan 6 uur per dag zou moeten oefenen werd die droom als een ballon doorgeprikt, want daarnaast had k ook nog talloze andere hobby's en hele gave buurmeisjes- en jongens met wie ik wilde spelen.

Het werd 'just for fun' en de viool groeide met me mee. Het oefenen werd steeds minder, en de laatste 6 jaar deed ik het vaak met10 minuten per week. Wat ooit een passie was, werd een zo'n vanzelfsprekend onderdeel van m'n leven dat het saai werd, en een jaar geleden hield ik het voor gezien. 'k Ging me richten op zang & piano.

Zingen gaat vanzelf en ik kan geen leven zonder bedenken,
piano spelen is genieten en zou ik graag van klassieke stukken uitbreiden tot jazz-improvisatie, of op z'n minst leren om akkoorden te spelen.

Maar laatst kwam ik er achter dat viool een deel van me is geworden, en dat ik het heel erg mis. Ik vind het echt hartstikke jammer dat ik niet als klein meisje al voor viool ben gegaan, want dan had ik nu op het conservatorium met m'n viool gezeten. Omdat m'n interesses altijd veel breder zijn geweest dan één gebied, ben ik nu gewoon te laat om het conservatorium met de viool te halen. (Nou is mijn conservatorium-'goal' overigens nog steeds zang!)

De laatste tijd heb ik heel erg lopen nadenken over mijn leventje (ik zou voor geen goud een andere willen hebben!;) en ben tot de conclusie gekomen dat ik me nu meer moet gaan focussen.
M'n grote angst is dat ik op m'n 40e veel verschillende dingen gedaan heb, maar niet de tijd genomen heb om me ergens in te specialiseren, en op die manier een verschil uit te kunnen maken. (Al heb ik op die manier zowiezo denk ik wel van m'n leven genoten!)
Ik heb me afgevraagd waar ik de meeste voldoening uit haal, en wat het beste bij me past, en dat is muziek.

Zang & viool dus.....

Het gaat me lukken, khoop in stilte dat het surfen (over een week is het zover!) me niet zó impalmd dat ik ineens surfster wil worden, want toen ik net gesnowboard had veranderden al m'n toekomstplannen ook eensklaps. (is inmiddels weer bijgedraaid;)
Maar op de eerste plaats natuurlijk nog steeds God. Ik ben ook benieuwd of dit ook zijn plannen zijn voor mij. In iedergeval heb ik er nu vrede mee.

Ik vind het echt het gave aan God, dat Hij zó ontzettend groot is dat je dat nooit kunt beseffen. Je relatie met Hem zal nooit saai zijn, omdat Hij altijd wel ongekende kanten heeft die je kunt ontdekken.

('k zelf doe nu nog steeds nieuwe ontdekkingen over mezelf, 'k vraag me weleens af hoelang God er in z'n puberteit wel niet over gedaan heeft-vermoeiend hoor!;)

Zoals het je misschien al is opgevallen schreef ik bovenaan 'mijn plan was'. Het vioolspelen was ook van korte duur, want we gingen op bezoek bij m'n (oud)tante Jo in het verzorgingstehuis, en bij m'n ome Arie met-de-hapjes-uit-z'n-oor (zie eerdere post). Een opzich gezellige, maar erg rustige bezigheid. De gedachte aan het middagje voetballen gevolgd door een film met de jeugd werd ineens erg aantrekkelijk...

Op de terugweg stonden we ineens helemaal stil, in de file. Wat bleek nou: er liep een paard over de snelweg. Het heeft een hele poos geduurd voordat 'ie gevangen was, het dier kreeg een hele politie escorte met zich mee. Op de één of andere manier rijden mensen altijd gewoon door als een mens zich op de snelweg begeeft, maar voor een paard stoppen ze.

's Avonds zag ik een stukje van 'jouw vakantie, mijn vakantie'. Da's nou de enige realityserie waar ik (op Peking Express na) nog best ooit aan mee zou willen doen...