"Chanson des escargots qui vont a l'enterrement"
A l'enterrement d'une feuille morte
Deux escargots s'en vont
Ils ont la coquille noire
Du crêpe autour des cornes
Ils s'en vont dans le soir
Un très beau soir d'automne
Hélas quand ils arrivent
C'est déjà le printemps
Les feuilles qui étaient mortes
Sont toutes réssucitées
Et les deux escargots
Sont très désappointés
Mais voila le soleil
Le soleil qui leur dit
Prenez prenez la peine
La peine de vous asseoir
Prenez un verre de bière
Si le coeur vous en dit
Prenez si ça vous plaît
L'autocar pour Paris
Il partira ce soir
Vous verrez du pays
Mais ne prenez pas le deuil
C'est moi qui vous le dit
Ça noircit le blanc de l'oeil
Et puis ça enlaidit
Les histoires de cercueils
C'est triste et pas joli
Reprenez vous couleurs
Les couleurs de la vie
Alors toutes les bêtes
Les arbres et les plantes
Se mettent a chanter
A chanter a tue-tête
La vrai chanson vivante
La chanson de l'été
Et tout le monde de boire
Tout le monde de trinquer
C'est un très joli soir
Un joli soir d'été
Et les deux escargots
S'en retournent chez eux
Ils s'en vont très émus
Ils s'en vont très heureux
Comme ils ont beaucoup bu
Ils titubent un petit peu
Mais la haut dans le ciel
La lune veille sur eux.
En vooruit...de vertaling :)
“Het lied van de slakken die naar de begrafenis gingen”
Op de begrafenis van een dood blad.
Twee slakken gaan weg.
Hun slakkenhuisje is zwart,
en om hun voelsprieten hebben ze een rouwband.
Ze vertrekken in het donker,
op een mooie herfstavond...
Helaas wanneer ze arriveren
is het al lente,
en de bladeren die dood waren,
zijn allen uit de dood opgewekt.
De twee slakken
zijn erg teleurgesteld.
Maar daar is de zon
en de zon verteld hen:
“Neem, neem de tijd;
de tijd
om te zitten.
Neem een glas bier
als je daar zin in hebt,
en neem
de bus naar Parijs als je wilt.
Die vertrekt deze avond,
en op die manier zien jullie nog eens wat!
Maar draag niet het verdriet met jullie mee.
Ik zeg jullie:
het maakt het wit van de ogen zwart,
en het maakt je lelijk.
Verhalen over doodskisten
zijn triest, en niet leuk om te horen.
Herneem jullie kleuren,
de kleuren
van het leven!!
En dán zullen alle dieren,
en alle bomen en planten
beginnen met zingen,
zingen uit volle borst
het ware levenslied;
het lied van de zomer.
En iedereen drinkt,
en iedereen proost met hun glazen…
Het is een mooie avond;
een mooie zomeravond.”
En de twee slakken
keren weer naar huis terug
erg ontroerd
en erg blij.
Vanaf toen hebben ze veel gedronken,
en ze waggelen een beetje,
maar daarboven
aan de hemel
waakt de maan
over hen.
Dit gedicht moest ik voor Frans vertalen (van Jacques Prévert)
I just love it!!;)